door Egbert Kalle | dec 11, 2019 | Leefomgeving
Het werk van SOAB gaat altijd over mensen. Dat geldt ook voor wonen en woonomgeving, voor de meer dan 17 miljoen mensen op dat hele kleine stukje aarde; Nederland. Het is een multiculturele samenleving waarin mensen, met diverse achtergronden en vanuit verschillende culturen wonen in een leefomgeving die door hen als plezierig en aangenaam wordt ervaren. Dat is althans de bedoeling. Om daar een bijdrage aan te leveren geven we praktische adviezen en aanbevelingen aan woningcorporaties en gemeenten. Maar hoe realiseren we samen een fijne leefomgeving voor iedereen? Bewoners zijn expert over hun eigen situatie We praten niet alleen over mensen, maar vooral met de mensen. Niet alleen omdat we in een democratie leven, maar vooral omdat je alleen zo kunt werken aan een leefomgeving die door iedereen gewaardeerd wordt. De bewoners weten immers zelf het beste wat voor hen belangrijk is en waar verbeteringen mogelijk zijn. We komen wel extra op voor mensen die wat meer hulp nodig hebben om hun stem te laten horen. De reden voor deze hulp kan iets van nature zijn, niet iedereen treedt immers zomaar op de voorgrond. Het kan ook gaan om iets praktisch, omdat iemand bijvoorbeeld de Nederlandse taal onvoldoende beheerst om zich in woord en geschrift uit te drukken. Dan hebben enquêtes weinig zin en gaan we met hen in gesprek. Drie voorbeelden Werken in het spanningsveld van al die verschillende mensen, vanuit verschillende culturen en (sociale) achtergronden maakt ons werk inspirerend en uitdagend. Dit zijn drie voorbeelden van die diversiteit: 1. In Waalwijk hadden Molukse bewoners van de woningcorporatie Casade inspraak in de toewijzing van een deel van de...
door Egbert Kalle | nov 11, 2019 | Mobiliteit
Het werk van SOAB gaat altijd over mensen en dat geldt ook voor vraagstukken rondom mobiliteit. Daar gaan de dingen vaak mis. Ook al lijkt het concept in orde, dan nog blijkt de concrete uitvoering achterhaald of niet goed genoeg doorgedacht te zijn. Om te verduidelijken dat mobiliteit niet gaat over een op papier goed uitziend aanbod, maar altijd over mensen, drie voorbeelden uit onze praktijk: “Onnodig lang wachten voor het rode stoplicht” Er zijn gemeenten waar de hoofdwegen volledig zijn ingericht om tijdens spitsuren het autoverkeer zo snel mogelijk in en uit de stad of het dorp te krijgen. Alleen zijn er ook gemeenten waar je als voetganger of fietser buiten de spitstijden onnodig minuten lang voor een stoplicht staat. Er is geen druk verkeer op dat moment, maar tijdens de conceptfase is vergeten om goed naar de belangen van alle mensen te kijken die veilig willen oversteken. Het spitsprobleem is op papier goed opgelost, maar voetgangers en fietsers worden letterlijk in hun mobiliteit beperkt. “De gehandicapte man in de trein naar Duitsland” Blij was hij, een man uit Duiven. Met zijn elektrische rolstoel kon hij gebruikmaken van de nieuwe Albello Rail naar Duitsland. Alles ging goed, totdat bleek dat hij van geen enkel station af kon. Liften werkten niet, of er waren te hoge stoepen om zijn weg te vervolgen. Het bleek een goed bedoelde voorziening die niet genoeg was doorgedacht, omdat er niet naar het grote geheel werd gekeken. Hij heeft veel stations gezien, maar kreeg geen ‘groen licht’ om een plaats te bezoeken. Zonder iets gegeten en gedronken te hebben kwam hij laat op de...
Recente reacties